بیوشیمی ( طبقه بندی آنزیم ها )
طبقه بندی آنزیم ها
تقریباً تمام واکنش های شیمیایی در شرایط فیزیولوژیک توسط کاتالیزگرهای پروتعینی کاتالیر می شوند که به این کاتالیزگرها آنزیم گفته می شود.
آنزیم ها بدون آنکه در واکنشی مصرف شوند یا بدون اینکه به ترکیبی دیگر تبدیل شوند باعث تسریع واکنش های شیمیایی می گردند.
آنزیم ها با اینکه سرعت واکنش ها را بالا می برند ولی تاثیری بر تعادل و ثابت تعادل ندارند .
در واکنش های تعادلی ، آنزیم ها تنها سرعت رسیدن به تعادل را افزایش می دهند.
در آنزیم ها بیشتر حجم آنزیم مربوط به حجم اضافه است.(مربوط به جایگاه فعال نیست!)
ساختار هایی در جایگاه فعال آنزیم وجود دارند که پیوند بین آنزیم و سوبسترا را تثبیت می کنند که این پیوند ها از نوع کووالانسی نبوده و پیوندهای ضعیفی هستند تا پس از انجام واکنش ، محصول بتواند از آنزیم جدا شود.
بعضی آنزیم ها برای فعالیت خود به جزعی غالباً غیرپروتعینی به نام
کوفاکتور نیاز دارند.
کوفاکتور ها میتوانند فلزات ، ویتامین ها و ... باشند.
آنزیم های آلوستریک : علاوه بر جایگاه فعال ، جایگاه دیگری به نام
جایگاه تنظیمی دارند که با اتصال
لیگاند به این منطقه فعالیت آنزیم می تواند افزایش یا کاهش پیدا کند.
سرعت واکنش به دو عامل بستگی دارد :
1- انرژی در هنگام برخورد سوبسترا ها
2- زاویه برخورد سوبسترا ها
کاتالیزور ها کارشون اینه که روی زاویه برخورد اثر بکنند.
کاتالیزور های فلزی ، مولکول های خاص رو در سطح خودشون با جاذبه ای که دارند نگه می دارند و زاویه مناسب را ایجاد می کنند.
آنزیم ها کارشون اینه که حالت گذار را پایدار نگه می دارند .
( حالت گذار در واقع همان حالتی است که سوبسترا ها انرژی لازم را دارند )
به طور خلاصه ، کار آنزیم اینه که حالت گذار را در جایگاه فعالش حفظ میکند و سوبسترا را کنار هم
نگه می دارد تا برخورد های بیشتری انجام بشه تا درصد بیشتری واکنش جلو بره.
آنزیم ها با کاهش انرژی فعالسازی و
پایداری حالت گذار سبب افزایش سرعت واکنش می شوند ولی تغییری در
تغیرات آنتالپی که مربوط به پیشرفت خو به خودی واکنش ها است ایجاد نمی کنند.
آنزیم ها در شش کلاس قرار می گیرند :
1- اکسیدوردوکتاز ها :
+ آنزیم هایی که در واکنش های
اکسیداسیون احیا شرکت می کنند.
+ این گروه را لزوماً
اکسیدوردوکتاز نمی نامند.
+
دهیدروژناز ها در واقع آنزیم های
اکسید کننده و
ردوکتازها
، احیا کننده هستند .
+
در مولکول های زیستی ، از دست دادن هیدروژن به منزله اکسید شدن و بدست آوردن آن به منزله
احیا شدن است.
+
برای آنزیم های این کلاس از نام هایی نظیر ردوکتاز ، دهیدروژناز ، اکسیداز ، پراکسیداز ، کاتالاز ، اکسیژناز ، هیدروکسیلاز استفاده می شود.
+
هنگامی اسم یک آنزیم را به صورت اکسیدوردوکتاز می گوییم که دوطرف واکنش را نام ببریم ؛ برای مثال : کمپلکس سوم زنجیره تنفسی غشای میتوکندری دارای فعالیت آنزیمی Q-Cytochrom C اکسیدوردوکتاز است ، یعنی Q را اکسید و سیتوکروم C را احیا می کند.
2- ترانسفراز ها :
+ آنزیم های دلال هستند که جابه جایی انجام می دهند.
+ عوامل منتقل شده می توانند گروه های
یک کربنه ، آلدعیدی ، آمینی ، فسفریل و هر چیز دیگر باشد.
+
کیناز ها یک گروه مهم از ترانسفراز ها هستند و ترانسفر گروه فسفات از
ATP یا GTP به جای دیگر را انجام می دهند.
+
ترانس آمیناز ها مثل ALT باعث انتقال عامل آمین می شوند ( تبدیل کتواسید به آمینواسید) و جزء همین گروه هستند.
+
فسفریلاز ها هم جزء همین گروه هستند.
3- هیدرولاز ها :
+ کار این گروه
هیدرولیز است و این کار را با کمک یک مولکول
آب انجام می دهند.
+
پروتعاز ها ، پپتیداز ها ، لیپاز ها ، فسفاتاز ها ، نوکلعاز ها و استراز ها از این گروه هستند.
+
آنزیم کولین استراز ، استیل کولین را تجزیه می کند و آن را به دو جزء کولین و استیل تبدیل می کند.
4- لیاز ها :
+ مثل هیدرولاز ها عمل می کنند و باعث شکسته شدن پیوند های مختلف در مولکول ها می شوند ولی
بدون کمک آب .
+
سنتاز ها ، هیدراتاز ها ، دهیدراتاز ها و دکربوکسیلاز ها زیر مجموعه ی این آنزیم ها هستند.
+
آلدولاز در گلیکولیز ، که فروکتوز 1 و 6 بیس فسفات را می شکست ، نوعی لیاز است.
5- ایزومراز ها :
+ یک ایزومر را به ایزومر دیگر تبدیل می کنند. تعداد زیادی ایزومراز داریم
:
+
اپیمراز : تبدیل گلوکز به فروکتوز ، تبدیل شکل آلدهیدی به کتونی
+
موتاز : که یک گروه را در یک مولکول جابجا می کند
+
راسماز : در صورتی که فعالیت اپیمرازی سبب تبدیل انانتیومر های L و D به یکدیگر گردد به آن راسماز می گویند.
6- سنتتاز (لیگاز) :
+ بین دو عامل مختلف پیوند ایجاد می کنند و این کار را معمولاً با مصرف
یک مولکول ATP انجام می دهند.
+
کربوکسیلاز ، تیوکیناز ، سنتتاز از این گروه هستند.
+
آنزیم هایی داریم با نام سنتاز ( و نه سنتتاز ) که از گروه
لیاز ها هستند و بین دو عامل مختلف ایجاد پیوند می کنند اما از ATP استفاده نمی کنند. (با سنتتاز اشتباه نگیرید!!)
کلاژن نوعی گلیکوپروتعین است و در ساختار خود دسموزین ( 4 ریشه لیزین دسموزین را میساختند) دارد.
پست های مرتبط
19 آذر 1404
17 آذر 1404
12 آذر 1404
دیدگاهتان را بنویسید